در دنيا آدمهايي هستند که به ظاهر زنده اند، نفس مي کشند، راه مي روند، حرف مي زنند، زندگي مي کنند، اما در حقيقت اسير دنيا، بردة زندگي و ذليل حوادث هستند؛ از خود اراده و اختياري ندارند. آلت بلا ارادة عوامل طبيعتند، در مقابل مرگ وحشتزده و زبونند، براي آنکه زندگي کنند. آن چنان به ذلّت و اسارت تن در مي دهند، در قفس احتياجات کثيف مادي اسير مي شوند، و قيود و حدود مادّي مثل تار عنکبوت آنچنان آنها را اسير و برده مي سازد که در حقيقت مرده‌اند و زندگي آنها معادل مرگ و نيستي است؛ و اکثريت بشريت، از ميليونها و ميلياردها مردمي که همه روزه به دنيا قدم مي گذارند و زندگي مي کنند و مي روند، از همين قماشند. بر اعمال آنها، هيچ نتيجه اي مترتب نيست، هيچ تأثيري بر عالم وجود ندارند، اگر چه زندگي مي کنند ولي مرده اند، بين زندگي و مرگ آنها تفاوتي وجود ندارد. شهيد چمران