چند وقت قبل وقتی سی دی اخراجیهای 2 به دستم رسید فکر نمی کردم اینقدر ذهنم رو مشغول بکنه. خیلی ها شاید این سی دی رو دیدن ولی مِن باب اینکه احساس می کنم یه جور اهانت به یه شهید شده نتونستم بی تفاوت بشینم و چیزی نگم. هر چند با خودم عهد کرده بودم که بخاطر قداستی که «قافله شهداء» برام داره چیزی جز شهداء در اون ننویسم، ولی این رو هم در همون راستا می دونم و فکر می کنم خلاف عهدم هم نباشه. به هر حال امیدوارم صاحبان «قافله شهداء» ازم راضی باشن.

                                                                                                     انشاء ا..

بهتره حرفم رو با خود آقای ده نمکی بزنم.

جناب ده نمکی سلام

سی دی اخراجیهای 2  (مصاحبه با خانواده شهید مجید خدمت – یعنی همون شهیدی که شخصیت اصلی فیلم  شماست) رو می دیدم. خیلی برام عجیب بود. آخه وقتی مصاحبه شما با شب شیشه ای، نشریات و سایتهای مختلف رو می دیدم، اکثراً اذعان کرده بودین که قصه مجید سوزوکی از زندگینامه شهید مجید خدمت گرفته شده؛ ولی تو این فیلم تناقض بزرگی بین حرفهاتون و واقعیت دیدم. می دونم، شاید بگین (همونطور که خیلی جاها گفتین) که تفاوت فیلم سینمایی و مستند رو توجه نکردیم؛ ولی توجه تون رو به این نکته جلب می کنم که وقتی شما می گین این فیلم از زندگی فلان شهید ساخته شده؛ یعنی حداقل باید کامل یا نیمی از داستان با واقعیت مطابقت داشته باشه؛ ولی بقول خانواده شهید: کجا این شهید سیگاری بوده؟ کجا رو بدنش خالکوبی داشته؟ کجا دنبال ناموس مردم بوده؟ کجا مادر شهید سیگاری بوده؟ کجا مجید به زندان افتاده؟ کجا موقع شهادتش طلب سیگار می کرده؟ کجا بد دهنیش تا لحظه شهادت که اوج زندگی یه انسانه و در آستانه لقای خداست ادامه داشته؟ و کجا......؟   کجا .......؟ کجا ..........؟

اگه یک یا دو- سه مورد از این موارد واقعیت داشت آدم ناراحت نمی شد ولی وقتی هیچ یک از این موارد به شهید نمی خوره  چطور می شه گفت که فیلم سینماییه و با مستند تفاوت داره.

همونطور که خیلی از رفقا از نظرات حقیر راجع به فیلمتون خبر دارن، براتون می گم که من بسیار با محتوای فیلمتون موافقم و صد در صد قبول دارم که بودن کسانیکه لات و .... بودن و اومدن تو جبهه و متحول شدن و بعد هم یا شهید شدن و یا برگشتن. شاید به اندازه شما نه، ولی خیلی ها رو هم من سراغ دارم که تو دانشگاه جبهه آدم شدن و آخرش هم مدرک قبولیشون رو از ابی عبد ا..(ع) گرفتن و الان هم چشم حسرت امثال من به دنبال اوناست؛ ولی حرف من بیشتر اینجاست که چطور شما از شهید محوری فیلمتون نام می برین و می گین از زندگی اون، این فیلم ساخته شده ، اما کمترین شباهتی بین فیلم و واقعیت نیست. آیا این توهین به یه شهید نیست؟ اگه کسی به برادر و دوست شما تهمتی بزنه که فلان کار رو کرده شما ناراحت نمی شین؟ اگه این شهید خودتون بود و کسی بهش تهمت سیگاری بودن و فحش دادن و .... رو می زد، شاکی نمی شدین؟؟؟ اصلاً از یه منظر دیگه نگاه کنیم. فکر نمی کنین دوستان و هم محلی های این شهید و خانواده، وقتی این خصوصیات شهید به گوششان بخورد چه فکری نسبت به ایشان می کنند؟؟؟؟؟؟

................
....................
اگه اول فیلم اسمی از تطابق داستان با زندگی شهید رو نمی بردین و یا تو مصاحبه هاتون قصه رو به زندگی اون شهید نمی چسبوندین این قدر ناراحتی برام نداشت. چون اونوقت می گفتیم یه شهیدی اینطوری بوده و این هیچ بعید و دور از ذهن نبود. اما وقتی می بینم شما که با شهداء بودین چطور موارد غیر واقعی رو به یه شهید نسبت می دین تعجبم دو چندان می شه؟

من نمی دونم کسی که سی دی رو تهیه کرده چه نیتی داشته؟ همونطور هم که گفتم صد در صد قبول دارم که همه شهدای جنگ ما امامزاده نبودن و بودن امثال مجید سوزوکی ها در جبهه، و قبول هم دارم که باید نگاههای کلیشه ای به موضوع دفاع مقدس در سینما شکسته بشه و بسیار هم خرسندم که رکورد فروش سینمای ایران در دست فیلمی جنگیه، اما این سوال همچنان ذهنم رو مشغول کرده که چرا نسبتهای غیر واقع به یه شهید و چرا ............؟؟؟؟